Een staafkerk (Noors: stavkirke) is een geheel uit hout opgetrokken kerkgebouw, met een typische bouwstijl die voornamelijk in Scandinavië wordt aangetroffen. Staafkerken zijn ontstaan in de periode waarin het christendom in Scandinavië werd verspreid.
Een staafkerk werd gebouwd op een stenen fundering waarop een frame of geraamte van houten balken werd geplaatst. Op dit fundament rustten de palen. Bij de allereerste staafkerken werden de staven of palen in een gat in de grond geplaatst.
Hoewel dat voor voldoende stabiliteit zorgde, hielden deze bouwwerken niet lang stand doordat de palen door verrotting werden aangetast.
Deze palen werden aan de bovenkant aan elkaar bevestigd met een nieuw geraamte van horizontale balken. Deze balken droegen de dakconstructie.
Als verbindingsmethodes werden gebruikt: zwaluwstaartverbinding, houten pennen en vastklemmen. Een staafkerk werd nooit met spijkers, nagels of lijm gebouwd zodat de constructie flexibel bleef en het hout kon werken (uitzetten en krimpen).
Er zijn verschillende vormen staafkerken.
De eenvoudigste staafkerken zijn kleine, rechthoekige gebouwen en bestaan uit een schip en een klein koor. Het dak rust op de muren.
Grotere staafkerken kunnen een lange mast in het midden hebben, die de torenspits draagt en die de muren gedeeltelijk ontlast.
De meest complexe staafkerken hebben een hoge ruimte in het midden, die wordt gedragen door vrijstaande masten; deze centrale ruimte is omgeven door lagere zijbeuken die de constructie verstevigen.
Staafkerken zijn rijkelijk voorzien van houtsnijwerk, waarvan de motieven en esthetiek teruggaan op de tradities van de Vikingtijd. De Vikingtradities komen ook terug in de daken van de staafkerken: deze hebben dezelfde structuur als de Vikingschepen.
Een staafkerk heeft nooit klokken. Hiervoor zijn er losstaande klokkentorens gebouwd.
Houtsnijwerk in de staafkerk van Gol
Geen opmerkingen:
Een reactie posten